(OS) KUANLIN X JIHOON | MR.KUAN AND HIS BOY

“ขอโทษอย่างเดียวไม่พอนะ”

“...”

“ต้องโดนพี่ลงโทษด้วย จะได้ไม่ทำอีก”

สิ้นคำพูดจากปากผู้บริหารหนุ่มคนตัวเล็กก็ถูกดันให้ไปชิดผนังห้องนั่งเล่น ริมฝีปากหยักกดลงไปยังปากสีสวย ดูดดุนอย่างชำนาญก่อนจะแทรกลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงความหวานปนขมในโพรงปากของเด็ก จีฮุนส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอเมื่อมือของผู้ใหญ่เลื่อนลงมาที่สะโพกแล้วเค้นคลึงเบาๆจนต้องยกแขนมาคล้องรอบคอคนตัวสูงเอาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวก่อนจะจูบตอบกลับไป

ใบหน้าคมเลื่อนลงมาที่สันกรามของน้อง เห็นรอยลิปสติกก็ใช้มือถูออกไปก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองเข้าไปทับรอยนั้นแล้วกัดเบาๆเพื่อลงโทษโทษฐานที่ยอมปล่อยให้คนอื่นมาแตะตัวในส่วนที่เขาหวงนักหนา

“พี่ทำแบบนี้กับเราได้คนเดียว เข้าใจไหม”

“ครับ อ๊ะ!”

จีฮุนตอบกลับไปไม่ทันจบก็โดนมือหนาที่บีบเค้นเข้าให้ที่ส่วนกลางลำตัว แม้ว่าจะมีกางเกงหนังตัวหนากั้นอยู่แต่คนที่เคยสำรวจร่างกายของน้องมานับครั้งไม่ถ้วนก็ย่อมรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ควานลินดึงผ้าสีน้ำตาลที่อยู่ตรงคอคนตัวเล็กออกไปให้พ้นทางก่อนจะโน้มหน้าลงไปซุกไซร้ซอกคอที่โผล่พ้นเสื้อมามากกว่าปกติ กดจูบลงไปให้มีรอยแดงพอที่จะทำโทษคนแต่งตัวไม่เรียบร้อยได้

“พะ พี่อย่าทำรอยตรงนั้น อ๊ะ”

“จะได้รู้ไงครับว่าบทลงโทษของการใส่เสื้อแบบนี้คืออะไร”

เงยหน้ามาพูดกับน้องพร้อมลากนิ้วชี้ไล่จากส่วนคอมาถึงกลางอกจรดไปที่กระดุมเม็ดแรกของเสื้อแล้วปลดออกจนหมด ดึงเสื้อให้พ้นไปจากไหล่แล้วจัดการทำรอยตีตราจองเอาไว้บนไหปลาร้าซ้ำๆ

หลังจากทำรอยลงโทษจนพอใจก็พลิกตัวน้องให้หันหน้าไปจับพนักโซฟาเอาไว้ มือหนาล้วงไปในกางเกงหนังสีเข้ม จับเข้าที่แกนกายขนาดพอดีมือแล้วขยับไปมาแบบครึ่งๆกลางๆจนคนโดนแกล้งต้องร้องครางให้กับความทรมานที่พี่มอบให้

“พะ พี่ อย่าแกล้ง”

“อะไรนะครับ” ควานลินหัวเราะในลำคอเมื่ออีกฝ่ายหันหน้ามาเหมือนจะดุแต่ก็ส่งสายตาเว้าวอนมาเช่นกัน

“ยะ อย่าแกล้งนะครับ”

ได้ยินคำพูดเว้าวอนก็ดึงกางเกงหนังกับชั้นในของอีกฝ่ายให้ลงไปกองที่ข้อเท้าสวยแล้วตีลงไปที่ก้นนิ่มอย่างหมั่นไส้ทีนึงจนขึ้นรอยแดงให้เจ้าของร่างกายหันมาทำตาดุใส่อีกครั้ง ควานลินกดสามนิ้วของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวานแบบไม่ทันตั้งตัวจนจีฮุนหลุดร้องออกมา

“โอ๊ย— อ๊ะ”

ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บในทีแรกแต่ก็แปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางเมื่อโดนจุดกระสัน นิ้วเรียวชักเข้าชักออกเบิกทางอีกไม่กี่ครั้งก่อนจะปลดกางเกงนอนของตัวเองออกเพื่อทำการลงโทษของจริง แกนกายที่ตั้งขึ้นด้วยความต้องการถูกตีลงไปบนก้นนิ่มแรงๆ ควานลินกดส่วนหัวลงไปแถวๆช่องทางสีหวานแเล้วดึงออกหยอกล้ออยู่เช่นนั้นพราะต้องการจะแกล้งเด็กดื้อ ทำให้จีฮุนส่งเสียงฮึดฮัดออกมาจากความทรมานที่ไม่ถูกปลดปล่อย

“พี่ควานลิน”

“ครับ?”

“อย่าแกล้งกันสิ”

“ขอพี่สิคะ”

“อย่าแกล้งจีฮุนได้ไหมครับ”

“พี่เคยบอกว่าให้แทนตัวเองว่าไงนะคะ”

“อย่าแกล้งหนูได้ไหมคะ หนูไม่ไหวแล้ว”

สิ้นเสียงหวานที่หันมาพูดขอร้องพร้อมกับหันมาทำหน้าตายั่วยวนอย่างถึงที่สุดอีควานลินก็จัดการกดแกนกายตัวเองลงไปในช่องทางหลังทันที ค่อยๆขยับเข้าออกอย่างยากลำบากในตอนแรกก่อนจะผ่อนคลายขึ้นจากความคุ้นชิน ความเสียวจากการกดสะโพกลงมาเต็มๆแรงทำให้น้องต้องเอ่ยปากขอร้อง

“อ๊ะ พี่เร็วอีก”

“ไม่เจ็บหรอคะ”

“ไม่ หนูต้องการพี่”

ร่างสูงได้ยินคำพูดที่เอ่ยออกมาตรงๆดังนั้นก็จัดการเร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิมแบบไม่เกรงใจ มือหนาก็เอื้อมไปจับแกนกายเล็กเพื่อช่วยชักนำให้ถึงฝั่งฝันไปพร้อมกันส่วนอีกข้างที่ว่างก็บีบขย้ำก้นนิ่มจนขึ้นเป็นรอยแดง เสียงครางหอบที่ปนกันดังขึ้นในอพาร์ทเมนต์หลังใหญ่แบบไม่ต้องเกรงใจว่าใครจะได้ยิน

“เสร็จพร้อมกันนะ”

“อ๊ะ อ๊า”

ควานลินซอยสะโพกถี่ขึ้นในช่วงปลายของบทรัก ร่างเล็กกระตุกก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวออกมาเลอะมือของพี่ตามด้วยคนตัวสูงที่พ่นน้ำสีขาวเข้าไปในช่องทางรักของน้องเต็มๆ ค่อยๆกดสะโพกเข้าออกลึกๆช้าๆอีกสองสามทีแล้วถอนแกนกายออกรวดเดียวจนจีฮุนวูบโหวงในท้อง

ควานลินมองน้องที่ซบหน้าลงไปกับพนักโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วก็ตัดสินใจเข้าไปช้อนตัวร่างเล็กให้ไปห้องน้ำด้วยกัน วางจีฮุนลงบนเคานเตอร์อ่างล่างหน้าลายหินอ่อนขนาดใหญ่ก่อนจะถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองโยนไปไว้ที่ตะกร้าผ้าแล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟ

พอมองเห็นอะไรๆได้ชัดขึ้นก็เอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับข้อเท้าเล็กที่ห้อยอยู่ให้ขึ้นมาตั้งชันบนเคาน์เตอร์ที่เจ้าตัวกำลังนั่ง จีฮุนรีบเอามือตัวเองมาปกปิดส่วนกลางลำตัวไว้เพราะเขินอายกับสายตาที่คนพี่ใช้มอง ควานลินโน้มหน้าเข้าไปจูบปิดปากน้องทั้งๆที่มือยังกดข้อเท้าเอาไว้ทำให้จีฮุนเอื้อมมือมาคล้องลำคอแกร่งเพราะกลัวหงายหลังไปชนกระจก

ใบหน้าหวานเริ่มนิ่วหน้าเพราะรู้สึกถึงความอึดอัดจากของเหลวในช่องทางหลัง ยิ่งควานลินจับขาเขาไว้เป็นรูปตัวเอ็มแบบนี้น้ำสีขาวขุ่นที่ค้างอยู่ข้างในก็สามารถไหลออกมาได้ง่ายขึ้นจนค่อยๆหยดเลอะเคาน์เตอร์เป็นทาง

“พี่ หนูอายนะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยเอาออกให้เร็วขึ้น” นิ้วชี้ของควานลินกดเข้ามาในช่องทางหลังแล้วกวาดวนอยู่ภายในเพื่อช่วยเอาน้ำสีขาวขุ่นออกมาแต่คนถูกกระทำกลับส่งเสียงร้องครางเพราะนิ้วไปโดนจุดเสียวเข้าให้

“พะ พี่อย่ากดตรงนั้น อ๊ะ”

“เอาออกให้อยู่ไงครับเดี๋ยวอึดอัดนะ”

“อ๊ะ พี่”

“หนูก็รู้นะว่าพี่ความอดทนต่ำกับเรื่องแบบนี้”

“ละ แล้วยังไงคะ”

จากคนที่ห้ามทำนู่นทำนี่เมื่อหลายนาทีก่อนกลายเป็นคนที่ส่งคำตอบยั่วยวน แถมสายตาที่ใช้มองมาทำเอาควานลินยกยิ้ม ใช้แขนยกตัวน้องขึ้นเข้าเอวซึ่งจีฮุนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี คนตัวเล็กโน้มหน้ามากดจูบร่างสูงที่ไม่รู้ว่าจะพาเขาเดินไปที่ไหน พอแผ่นหลังสัมผัสถึงความเย็นก็ต้องผละออกมาจากใบหน้าคมทำให้รู้ว่ายืนอยู่ในห้องน้ำเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือหลังติดริมกระจกใสบานยาวของที่มองเห็นวิวไปทั่วทั้งโซล

“คืนนี้วิวสวยจัง”

“พี่! ปิดม่านเดี๋ยวคนเห็น”

“ไม่มีใครเห็นหรอก คนอื่นนอนกันหมดแล้ว” เสียงทุ้มบอกน้องไปแบบนั้นด้วยความจริงแต่ต่อให้เป็นเวลากลางวันแสกๆเขาก็มั่นใจว่าคนข้างนอกไม่มีทางเห็นเพราะกระจกที่ใช้ทำห้องน้ำนี้ก็เลือกและคิดมาเองกับมือ

ควานลินไม่เสียเวลารอไปมากกว่านี้ จัดการจับแกนกายของตัวเองเข้าไปจ่อช่องทางสีหวานแล้วกดตัวน้องให้กลืนกินแท่งร้อนของตัวเองไปจนหมด จีฮุนนิ่วหน้าเพราะรู้สึกว่าท่านี้ทำให้ส่วนนั้นของพี่เข้ามาในตัวเองลึกกว่าเดิมแต่ก็ต้องยอมรับว่ารู้สึกเสียวมากยิ่งขึ้น

“อ๊ะ เสียว”

“ชอบไหม”

“อื้อ แต่อายอะ”

ใบหน้าหวานซบเข้ากับไหล่กว้างอย่างเขินอายตามที่บอกไปเมื่อมองเห็นตัวเองในกระจกส่องหน้าบานใหญ่ตรงอ่างล้างมือ ควานลินหัวเราะในลำคอแล้วกดจูบลงไปบนหน้าผากมน ส่วนล่างก็ยังคงสวนกระแทกไปในตัวน้องตามหน้าที่ของมัน

“ทำไมวันนี้ถึงเปลี่ยนใจกลับมานอนห้องหืม”

“อ๊ะ ก็คิดถึงพี่ คิดถึงเตียงที่มีกลิ่นพี่”

ควานลินได้ฟังคำตอบก็คลี่ยิ้มพอใจแล้วกดจูบลงไปบนปากสีเชอร์รี่อีกรอบอย่างไม่รู้จักเบื่อ มือข้างขวายกขึ้นมาเสยผมที่เคยเซทเจลอย่างดีแต่ตอนนี้ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงให้ทัดหูของน้องก่อนจะเอ่ยประโยคถัดไป

“คำตอบน่ารักจัง สงสัยคืนนี้จะอีกนาน”

“ทะ ทำไมครับ”

“พี่ก็คิดถึงเตียงที่มีเรานอนมองอยู่ข้างใต้เหมือนกันน่ะสิ”

และแล้วคืนนั้นเฟอร์นิเจอร์กับพื้นที่ขนาดกว้างขวางในอพาร์ทเมนต์โครงการเคแอนด์เจก็ถูกใช้สอยได้อย่างคุ้มค่ามาที่สุด

ด้วยคนที่ตั้งใจสร้างมันขึ้นมา

เพื่อคนที่เขารัก

และรักเขา

ติดแท็ก #justjhsf หรือกลับไปเม้นในเด็กดีเพื่อเป็นกำลังใจได้ค่ะ มีทอล์คชี้แจ้งนิดหน่อยด้วยค่ะ รัก<3